Zeg ook eens ja tegen de burger!

Hugo Camps zet het jaar mooi in op de voorpagina van De Morgen. Haal die krant uit je brievenbus of loop nu naar de winkel ze te kopen, knip uit een stuur een exemplaar naar die politici voor wie je gestemd hebt. En voor wie te laat is om er nog eentje te kopen heb ik het even snel overgetikt (want op www.demorgen.be vind je de column spijtig genoeg niet).

Ja!!!

Mag het ook eens iets meer zijn? In de verbodscultuur van deze samenleving viert repressie hoogtij. Je hoort alleen nog wat niet mag. Alles moet weg. Weg met die asbakken in het eetcafé, weg met overgewicht, weg met de 4x4. De eerste aanmaning voor het nieuwe jaar: tien kilo eraf. De tweede: stoppen met roken. De derde: vroeger naar bed.
Een beetje attenter in de liefde zou ook mooi zijn.
Je begint zo’n nieuwe jaar met een enorm schuldgevoel. Altijd moet er iets af, nooit mag er iets bij. En reken maar: de politiestaat waakt.
Het Nederlandse zeilmeisje mocht niet de oceaan op. Te jong. Dus: pubers mogen niet meer dromen. Terwijl je blij zou moeten zijn met kinderen die nog in verbeelding naar de wereld reiken. Helaas, de maatschappij maakt uit wat kan en niet kan.
Hoezo individualisering? Je komt de dagen niet meer door zonder voor- schrift en/of boete. Privacy doet er ook niet toe. Een bodyscan op Zaventem: vanzelfsprekend. Alles tussen scrotum en anus mag open en bloot. Wie was George Orwell ook alweer? Het lijkt nu of de burger ontdaan is van gezond verstand. Terwijl demagogen er juist een monopolie van maken.
De burger wordt onderschat. Fatsoen en sociale vaardigheden worden hooghartig afgedwongen. Mes op de keel! Wat is dan nog het soortelijke gewicht van fatsoen? Ik ben een roker, maar niemand hoefde mij ooit te zeggen dat je geen sigaret kunt opsteken als het tafeltje naast je aan het koninginnenhapje begint. Dat weet je zelf wel. Zoals je ook weet dat je in de tram je plaats afstaat voor een zwangere vrouw.
Het rigide verbodsregime is een kaakslag aan ouders en opvoeders. Alsof zij er een winkel van bastaarden op nahouden. Ik weet beter.
En daarom: zeg ook eens ja tegen de burger!

Hugo Camps in De Morgen 02/01/2010

Een "Long Tail" maak je zelf ...

Het concept van de Long Tail heeft sinds Chris Anderson het introduceerde in 2004 heel wat kritiek te verduren gekregen. Meestal van mensen bij wie de schrik om het hart sloeg dat het business model dat ze reeds jaren hanteerden zijn motor zou verliezen als alles "Long Tail based" zou worden. Maar de logica is zo kristalhelder, en de onderzoeksresultaten van Anderson zelf waren zo duidelijk dat niemand er écht in slaagde de theorie onderuit te halen.

Nu een paar jaar later ook de minder bevlogen criticasters de Long Tail ontdekt hebben laait de kritiek weer op. En het kost hun niet veel moeite om tegenbewijs aan te dragen. Er zijn tal van voorbeelden waar de Long Tail niet is doorgebroken, waar klassieke business modellen perfect overleven zonder dat hun inkomsten wegvloeien naar niche-initiatieven. Will Page, chief economist van de MCPS-PRS Alliance, een organisatie die royalties int voor artiesten, kwam recent met een onderzoek (zie onder andere dit artikel in de De Morgen) naar buiten waaruit bleek dat de het internet de hits net nog groter maakt en dat ze dus de plaats niet moeten ruimen voor veel kleintjes. En de man heeft waarschijnlijk gelijk. Maar dat betekent niet dat er geen Long Tail fenomeen zou bestaan ...

De Long Tail is een economische wetmatigheid die naar boven is komen drijven met de komst van het internet en het feit dat de marginale kost om een extra item op te nemen in je online collectie zo goed als nul is. Maar die wet geldt ook aan de kant van de consument. Ook hier is er een soort marginale kost om een niche-product te ontdekken. Die zogenaamde kost bestaat uit "tijd". Tijd die de consument nodig heeft om die song die hem of haar ligt te ontdekken in die eindeloze collectie, tijd om te grasduinen in honderd duizenden boeken, tijd om de leukste T-shirt te vinden, enzovoort.
In het geval van een fysieke winkel koopt de retailer die "tijd" af met een aangename winkel, promoties, entertainment, advies en informatie. Een online retailer die van het Long Tail effect wil profiteren moet ook werk maken van de aanbod kant. De consument moet geholpen worden bij het zoeken in al die producten zodat hij in een minimum van tijd de juiste producten in de long tail vindt. Pas dan krijg je ook een long tail in de verkoop.

Het volstaat met andere woorden niet om een schier eindeloze collectie aan te bieden. Een website met een homepage vol bestsellers, een eindeloos menu met standaard-termen en een zoekfunctie die enkel werkt als je al weet wat je precies gaat kopen levert natuurlijk alleen verkoop op van die titels of producten die al op één of andere manier populair zijn.

Een long tail e-commerce site moet inspireren en mensen uitnodigen om verder te kijken dan de vitrine. Bezoekers moeten elkaar kunnen helpen en adviseren over wat zij goed vinden, de navigatie met duidelijk zijn en snel toegang bieden tot ver in de long tail van je collectie, de zoekfunctie moet meer doen dan standaard antwoorden uitspuwen. Een Long Tail business moet je met andere woorden zelf bouwen, die komt niet vanzelf uit je online shop gerold.