Omdat de Johan zelf geen blog heeft (bij mijn weten), hier een sonnet ter afsluiting van de Gentsche Fieste, mé zonne! TSIEPMUILE
De tsiepmuile wierd per malheur gebore mee een schief lavabootse en wierd er loater in de klasse mee getritterd, de blitkeisse. An den blende muur, tottend mee eur lief, ne schele. 't wierd er een instagramke over getwitterd.
't Was nie alliene een tsiepmuile, moar uuk een komeere, eur bakhuis stond nie stille. Eure schele, diene dwoazen uil, studeerdigde iest veur apotheker, moar hij oa were zuveel buize, dat 't uiteindelijk niemand mocht verboazen
Dat' hij luudgieter wierd. En de tsiepmuile euren hemel kloardig' op. Ze woaren zij tupe toch 'n schuune menoaze. Zij mee ne schieve pombak van ne kinnebak en den eure
Die't da als gediplomeerde tottentrekker en koerskemel mee szijnen Engelsche sleutel kost reparere. Couroaze, meiske, uuk als tsiepmuile, edde toch nog oltijd keure.
Jowan Antoniez den ienigen nechte Gentsche stadsdichter
apropoo lusepoepe wierd poulidoor
