Viewing entries tagged
Twitter

Comment

Wat is dat toch met Twitter-namen?

Veel Twitter-gebruikers hebben hun eigen naam, of een variant, als roepnaam op Twitter. Maar onder de meer actieve twitterati vinden we een reeks creatieve hersenspinselen waarvan je je afvraagt onder invloed van welke drug ze bedacht zijn.

Ik heb het dus niet over de per definitie ongeïnspireerden die gewoon hun eigen naam kozen of erger nog, zij die het gebrek aan originaliteit van hun naam accentueren met een cijfer erachter. Al die grieten die met hun geboortejaar aangeven dat Louise een populaire naam was aan het einde van de vorige eeuw, ze zullen het wel afleren als ze over een paar jaar als oude taart aangesproken worden.

Neen, er zijn mensen die nagedacht hebben over hun Twitter-naam. Ondergetekende behoort ook tot die zogezegde slimmerikken. We zullen onszelf eens goed “branden” zie, zorgen dat we er overal uitspringen. Iets met mijn eigen naam plus een vleugje trend: Bert + i-ennogiets = iBert.

Maar hoe vertel je iemand in het echte leven dat je Twitter -naam iBert is: “aaiburt”? “Hoe schrijf je dat? “iebert” dan? “Ha, eBert dus.” Neen ... zucht. Voor die éne keer dat mijn naam zelf mocht kiezen heb ik er niet veel van terecht gebracht.

Het is misschien een troost dat ik niet alleen ben. JimNastic die ik onlangs leerde kennen achter de coulissen van de MIXX awards zag er niet echt een gymnastieke topper uit. @TheAfter had misschien beter @TheAfterShave gekozen gezien hij ook de man is achter @RazWar. @a_cup_of_t heeft duidelijk twee keer nagedacht over deze work-legal maar verder tamelijk onhandige naam, iets wat niet persé gezegd kan worden van @vinotwit, @vino was waarschijnlijk al genomen. @pietel vreesde vermoedelijk dat hij met zijn echte naam nooit zou doorbreken op de Aziatische groeimarkten en verving de r prompt door een l. @dejeanzelf laat er geen twijfel over bestaan, en dat is hij aan zo een naam verplicht. In de categorie geslaagde jeugdzonden vinden we @guidooohh, ooit een roepnaam bij een sportwedstrijd, maar of die voetbalbenen er nog zijn ... Maar ach, dat zijn allemaal @minorissues natuurlijk.

Vrouwen doen het wat mij betreft beter, neem nu @blissbohemian die met één concatenatie een wereld van totaal geluk schetst in een ongebonden bohémien bestaan, maar je verwacht ook niet minder van een topstrateeg natuurlijk. Of @sanadoo die met haar keuze spontaan beelden oproept van de blonde Agneta die haar geluk uitschreewt over de wereld. @Bnox heeft dan weer een iets minder tot de verbeelding sprekende webnaam - althans niet eentje die haar eer aan doet - maar ik meen mij te herinneren dat die keuze te maken had met een beschikbare domein naam, een geek-waardig excuus. @Lamazone is ook een topper, ik begrijp er niets van, en dat mag.

Blijkbaar zijn onze ouders dus nog niet zo slecht in het kiezen van namen. Duizenden jaren ervaring en traditie gooi je niet zo maar weg. En als we moeten terugvallen op onze eigen creativiteit om een persoonlijkheid in enkele woorden te vatten, dan komen we er maar bekaaid van af. Wie weet zit er een wel een businessmodel in voor copywriters.

Comment

Comment

You're so vain, you probably think this tweet is about you ...

Ik kan er mij mateloos aan ergeren, mensen die van hun twitterstream een broadcast medium maken. En "en passant" hetzelfde doen met hun activiteiten op Facebook. Mensen die hun social graph, hun virtuele aanhang, beschouwen als nest achterlijke sociale patatten die eenzaam in een hoekje zitten te wachten tot het hun oppergod belieft om een teken van leven te geven. Het hoeft zelfs geen intelligent leven te zijn, leven volstaat.

Ze verzamelen zo veel mogelijk volgvee, vooral onder die mensen die vinden dat ze er pas bij horen als ze de juiste mensen volgen op Twitter. Elk excuus is goed genoeg om nog een vriendje toe te voegen, relevantie speelt geen rol. "Die mensen kiezen dat toch zelf!?" Natuurlijk, net zoals die mensen zelf kiezen om een avondje junk-TV te kijken en dermate hersendood gebroadcast worden dat ze zelfs te tam zijn om de rommel ervan tussen te zappen. De twopper-goden passen exact dezelfde technieken toe als de moguls van de massamedia.

Opstaan en een tweetje doen over hoe mooi de dag wel is en welk een spannende dingen je wel te wachten staan #inthemorning. Koortsachtig op zoek gaan naar een artikel waarvan de titel leuk wegschrijft in een tweet. Het artikel zelf hoeft niet veel in te houden, als de titel maar goed klinkt, 90% van de volgers klikt toch niet door. Nog snel even een paar influencers re-tweeten om daar de nodige "social currency" te genereren zodat je volgende tweet over je eigen presentatie op het volgend duur betaald zelf-promotie congres #nocontentrequired ook de nodige echo krijgt. Dan is het hoog tijd om er een persoonlijke noot tussen te duwen, een kus voor je partner of een complimentje voor één van je collega's die alweer een fantaaaaastisch project heeft opgeleverd #zakdoekmoment. Blogpostje geschreven, en dat moet natuurlijk ook getweet worden en dan wordt het even stil ... . Vier uur later, HELP, ik verlies het ritme, het volgvee haakt af, schrijft misschien zelf wel eens een tweet. Snel een hersenloze oneliner online gooien, desnoods eentje mét hersenen gaan lenen bij iemand die daar wel meer dan 14 seconden heeft over nagedacht. Oef, we zitten weer op schema. Tussendoor die stakker nog eens uitkafferen die het gewaagd heeft mij te unfollowen. De rest van de dag werken we wel af met voorgeprogrammeerde schreeuwtjes tot de nacht valt en het woord is aan twitteratie in een andere tijdzone.

Mag ik even pleiten voor meer aandacht voor kwaliteit dan frequentie? TV-programma's moeten er elke dag staan, tweets die stuur je als er echt iets te vertellen is. Iets leuk, iets interessant, iets controversieel, iets grappig, iets onnozel, maar vooral iets waarvan de twittereir meent dat die mensen die hem volgen er iets mee kunnen. Lachen, nadenken, doorsturen of tegenspreken. Maar niet breindood consumeren.

Comment

Comment

Is het einde van Twitter nabij?

De doemberichten over Twitter steken alweer enige tijd de kop op, onlangs nog in De Standaard. Het lijkt wel alsof een nieuwe innovatie na een paar jaar de grond in MOET voor de journalisten ... bang van hun job of zo? Even snel een klein beetje diepere analyse (niet echt diep, maar toch minstens 30 seconden over nagedacht).

Ik volg wel dat er bij mensen "twittermoeheid" ontstaat en dat de groei minder sterk is zal wel kloppen veronderstel ik, hoewel meer dan 6 miljoen nieuw leden op een maand tijd (december) toch niet slecht is.

Het succes van Twitter is zo groot en zo snel dat het ook heel fragiel is. De drempel is super-laag, op 30 seconden ben je vertrokken. Dat betekent dat heel veel mensen eens een testje doen en dan de zaak laten vallen. Daarnaast is de concurrentie ook extreem hard, Facebook probeert voortdurend stukjes van het Twitter succes af te nemen en er ontstaan ook constant nieuwe diensten die inspelen op het concept "status message" (denk aan Gowalla en Foursquare die aan een stijle opgang bezig zijn). Een kleine "glitch" in bijvoorbeelde usability van de Twitter site (of de client die je gebruikt) kan volstaan om 10 000-den gebruikers te laten afhaken.

Dus een terugval is niet zo verrassend.

Maar fundamenteel is dit de moderne versie van SMS gecombineerd met social networking. En dat gaat niet meer weg. De vorm kan en zal veranderen, het "merk" misschien ook, maar het concept blijft nog wel een paar jaar of decennia doorgroeien.

Je kan de steile opgang van Twitter naast de relatief trage groei van de fax zetten. Fax = hoge drempel (duur), en nam tijd om te groeien en neemt evenveel tijd om weer te sterven. Zelfs ik heb nog een (soort) fax staan voor die paar dinosauriërs die nog iets op papier willen doorsturen. Twitter = lage drempel en groeit dus snel maar kent ook een bijna dagelijks fluctuerend verloop, één "big mistake" en ze worden vervangen door een concurrent die het concept niet iets beter brengen.

Comment

1 Comment

What you might read about 2010 in 12 to 24 months

After about a decade of discussion and failed initiatives the "online identity" issue was finally solved when Microsoft bought Twitter. Since then 80% of the internet population uses their Twitter-name to log on to their e-mail, the online version of Microsoft Office and all other websites based on Microsoft technology. "@myname" has become the new universal way to identify people, and now we can use online banking applications with it, consult healthcare data and get access the popular events such as the MTV awards.

Shortly thereafter Microsoft rolled out the first real behaviour-based promotion campaign for Axe, the popular deodorant by Unilever. A sharp target group was defined: single heterosexual males aged between 16 and 32 with an average household income of +- 32% around the median of the their country. Those who live within a 50 kilometer radius of a shop that carries Axe in their assortment were by means of Twitter involved in the biggest sampling action ever. The campaign was a huge success, 100 million consumers were thrilled and had themselves spoiled by Axe.

Shortly after the campaign went live, President Obama expressed his concern about the privacy aspects of these new marketing techniques. To avoid that Microsoft would abuse their newly acquired power, they were forced to sell 25% of their shares at a reduced price to the United Nations, which means they acquire total control over the company.

In the meantime a once leading worldwide media group has sold the majority of their shares to Microsoft in an ultimate attempt to avoid bankruptcy. All publications were migrated to a new digital media-store that is only accessible through Windows-based tablet computers and e-readers.

Facebook continued their succes and were the only real online power standing up to the Microsoft-Twitter tandem. But success took its toll. The company was forced to open up their databases to the European Union after a terrorist attack whereby European President Herman Van Rompuy only just escaped from death. The "European Defence Agency" invested in startup company Attentio and uses their technology to permanently monitor potentially dangerous activities on Facebook.

Now that privacy online seems to have totally disappeared, the geek-community is looking for ways to stay in contact online but out of sight of Big Brother. Read more about the result of this quest in upcoming articles ...

1 Comment

Comment

Twitter experiment out ...

I'm the type of person who wants to test stuff hands on before formulating an opinion. So I got myself a Twitter account a few weeks ago. Some of you may have noticed the twitter-widget to the right here. Not anymore, I threw it out.

I hardly get to posting stuff on this blog, and take pride in making it interesting (a bit at least). So why on earth would I post what I'm doing every hour on Twitter. People who need to know can check my Googel Calendar. Maybe it's such a hit in the US because they do not have a developed SMS culture as we do in Europe ... who knows.
On the other hand, we did have some creative ideas around the office. One of our interns still has a secret mission to launch Twitter Porn.

A last attempt to discover the virtues may be to introduce my 11 year old daughter to Twitter to see what a native Pagen does with it. But then again, this may classify as child abuse :)

Comment