A post in Dutch as this is an attempt to start a conversation about a column in a Flemish newspaper of today (De Morgen opinie, dinsdag 2 mei 2006).
Een opiniestuk met "iPod" in de titel trekt altijd mijn aandacht. En vandaag des te meer want trendwatcher Nathalie Bekx heeft ontdekt dat de iPod de bron van alle geweld is in onze hoofdstad. Blijkbaar wordt je vandaag "routineus van je iPod beroofd" als je maar een trein- of metrostation binnen stapt. Diefstal en geweld is inderdaad een probleem, maar ik durf te vermoeden dat er evenveel GSM's of handtassen gepikt worden als MP3 spelers. Mevrouw Bekx is blijkbaar ook perfect op de hoogte van het merk van de MP3 speler van de onfortuinlijke Joe Van Holsbeek, daar waar ik in de pers consequent heb horen spreken van MP3-speler, nooit over een iPod.
En Apple heeft zijn succesproduct blijkbaar te danken aan "product placement". Niet gehinderd door enig kennis van zaken ontleedt men in dit opiniestuk de communicatie strategie van Apple. Product placement zou daar de kern zijn, en het filmpje van George Masters ... daar duiden de aanhalingstekens erop dat mevrouw Bekx twijfelt of die wel door hem zelf gemaakt is.
Onze trendwatcher van dienst heeft duidelijk een paar trends gemist. De iPod is gewoon een goed product dat goed gemarketed is. Eénvoudig te bedienen, biedt een echte toegevoegde waarde en wordt verkocht als een entertainment-gadget in plaats van een technisch wonder. En dankzij dit succes wordt de iPod opgenomen in allerhande programmas en films die een reflectie zijn van wat in de samenleving gebeurt. Met de 30 miljoen (of zijn het er al 40?) verkochte exemplaren moet die toch al eens in het straatbeeld opduiken. Of moeten TV makers hun personages soms laten rondlopen met een middeleeuwse lier omdat ze anders verdacht kunnen worden van "product placement"? En als een enthousiaste consument zijn liefde voor zijn iPod creatief gestalte geeft via een filmpje dan is dat ook meteen verdacht. Ooit gehoord van de trend "consumer generated content"?
In het zog van de moordende iPod wordt ook nog eens het einde van de 30-secondenspot aan de entertainment-ambities van Belgacom en Telenet gekoppeld. Spijtig genoeg zonder daar echt iets zinvol over te vertellen. Tip: Bewaar dat idee voor een volgende column (of een volledig boek, het zal nodig zijn).
En dan eindigen we weer met de iPod als "statussymbool voor de jonge arrivist" (de ouders van Joe zullen blij zijn dat te horen) versus de "incarnatie van de verloren jeugd". Huh?! De Apple advertenties zouden (omdat die met contrasterende kleuren werken) die polarisering in de hand werken ... als reklame zoveel invloed had dan zou het leven van de marketeers toch een stuk gemakkelijker zijn.
Enfin, een iPod van €79 in je oren en je bent een arrivist ... maar met een GSM van €150 mag je rustig in het hoekje van de verloren jeugd gaan zitten. Zo veel nonsense bij elkaar, daar moet je talent voor hebben.
